Μέχρι το 1923 (συνθήκη της Λοζάνης) όλες οι χώρες Ελλάδα, Αγγλία, Αμερική ακόμα και η τουρκία (γι’αυτό ζήτησε από τη Βρετανία να αφήσει τους τούρκους της Κύπρου να πάνε πίσω στην τουρκία το 1925) θεωρούσαν τους τούρκους της Κύπρου απλά σαν τους κατοίκους της προηγούμενης αυτοκρατορίας που έλεγχε την Κύπρο, τα απομεινάρια της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Ούτε οι ίδιοι οι τούρκοι της Κύπρου δεν αυτοαποκαλούνταν Κύπριοι, γι’αυτό άρχισαν να φεύγουν μόλις αγόρασε το νησί η Βρετανία. Κανένας δεν έλεγε ότι οι τούρκοι της Κύπρου έπρεπε να έχουν δικαιώματα στο νησί. Όλοι έβλεπαν τους Έλληνες σαν τους μόνους αυτόχθονες κατοίκους του νησιού. Το 1923 (συνθήκη της Λοζάνης) η τουρκία παραιτείτε οριστικά από κάθε δικαίωμα στο νησί. Αυτό ήταν συνέπεια του ότι η τουρκία ήταν σύμμαχος της Γερμανίας στο Α’ παγκόσμιο πόλεμο. Ακόμα και το γεγονός ότι οι βρετανοί έδωσαν στους Έλληνες της Κύπρου βρετανική ιθαγένεια ενώ στους τούρκους τουρκική, δείχνει ότι δεν τους έβλεπαν σαν γηγενείς. Ήταν απλά οι κάτοικοι της προηγούμενης χώρας που κατείχε το νησί.Από το 1878 που η βρετανική αυτοκρατορία αγόρασε το νησί από την οθωμανική, οι τούρκοι της Κύπρου άρχισαν να φεύγουν. Μέχρι το 1925 υπήρχαν μόνο 8000 τούρκοι στο νησί. Τότε όμως οι πανούργοι Εγγλέζοι εμπόδισαν τους εναπομείναντες τούρκους να φύγουν, για να μην μπορούν οι Έλληνες να ζητούν ένωση, με την δικαιολογία πως δεν γίνεται να ενωθούμε με το ελληνικό κράτος, επειδή εδώ ζουν και τούρκοι. Πιο μετά άρχισε η Αγγλία να «κουρδίζει» την τουρκία να ανακατώνεται στο κυπριακό και να πείθει τους τουρκο«κύπριους» ότι πρέπει και αυτοί να έχουν δικαιώματα στο νησί, με αποκορύφωμα την τριμερή διάσκεψη του Λονδίνου (η μεγαλύτερη ελληνική πολιτική γκάφα), που έδωσε ξανά στην τουρκία το δικαίωμα να ανακατώνεται στα της Κύπρου.
Όπως φαίνεται από το νομοθετικό συμβούλιο, οι Βρετανοί δεν χρησιμοποίησαν τους τούρκους μόνο στον αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. αλλά από τα πρώτα χρόνια της αγγλοκρατίας. Τα βρετανικά-τουρκικά μέλη ήταν ίσα με τα ελληνικά και επομένως υπήρχε πάντα ισοστάθμιση ψήφων. Στην περίπτωση αυτή λειτουργούσε ο μηχανισμός της «νικώσας ψήφου» του προέδρου-κυβερνήτη:
Νομοθετικό συμβούλιο 1882: 18μελές (9 Έλληνες, 6 Άγγλοι, 3 Τούρκοι)
Νομοθετικό συμβούλιο 1925: 24μελές (12 Έλληνες, 9 Άγγλοι, 3 Τούρκοι)
Πολλοί σήμερα λένε «μα η Κύπρος δεν έπρεπε να ενωθεί με την Ελλάδα επειδή είχε και 18% τούρκους», ε τότε διαβάστε αυτά… Σε όλες τις περιοχές του ελληνισμού υπήρχαν τούρκοι πριν την ανταλλαγή πληθυσμών το 1923. Στην Κρήτη το 1821 ζούσαν 55% Έλληνες ορθόδοξοι και 45% μουσουλμάνοι (τούρκοι και λίγοι Έλληνες κρυπτοχριστιανοί).
Στη Θεσσαλονίκη το 1912 ζούσαν 125,000 Εβραίοι, 60,000 Έλληνες (24%) 40,000 τούρκοι, 22,000 Βουλγαροσκοπιανοί (τότε δεν αναγνωρίζετο το σκοπιανό έθνος. Η Βουλγαρία ακόμα και σήμερα λέει ότι τα σκοπιανικά είναι μια δυτικοβουλγαρική διάλεκτος). Οι ξένοι στη Θεσσαλονίκη δεν ήταν 18% όπως στην Κύπρο, αλλά 76% !!! Και όπως μας λένε σήμερα οι τουρκο«κύπριοι» δεν γνώρισαν άλλη πατρίδα, ε τότε κύριοι ούτε οι τούρκοι της Θεσσαλονίκης, της Θράκης (που ζούσαν εκεί από το 1450 ενώ στην Κύπρο μετά το 1600μ.Χ. άρχισαν να έρχονται) και της Κρήτης, μέχρι το 1923 δεν γνώρισαν άλλη πατρίδα, όμως έφυγαν από αυτά τα εδάφη με την ανταλλαγή πληθυσμών και οι περιοχές αυτές ενώθηκαν με το ελληνικό κράτος, επειδή απλά ήτο ανέκαθεν ελληνικές, όπως και η Κύπρος.
Οι δε σλαβόφωνοι και οι Εβραίοι ζούσαν εκεί (στη βόρεια Ελλάδα) από πολύ πιο πριν (οι Σλάβοι από το 500μ.Χ.). Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι η Μακεδονία, η Κρήτη, η Ρόδος και η Θράκη έπρεπε να γίνουν ανεξάρτητες;; Φυσικά και όχι και ο λόγος είναι πως, όπως και στην Κύπρο σε αυτές τις περιοχές ζούσαν από τα προϊστορικά χρόνια Έλληνες. Εδώ και αιώνες ήταν ελληνικές αυτές οι περιοχές και μετά ήρθαν οι τούρκοι σαν κατακτητές και εποίκησαν τις περιοχές μας.
Πολλοί αφελείς μου λένε «μα αυτές οι περιοχές ήταν πάντα Ελλάδα». Ακόμα και αφελείς φιλόλογοι πρέπει να καταλάβουν πως όταν γράφουμε αρχαία Ελλάδα, πρέπει να μπαίνει σε εισαγωγικά. Η Ελλάδα ποτέ δεν ήταν ενωμένη χώρα, ήταν πόλεις-κράτη. Στα βιβλία πρέπει να γράφουν η «αρχαία Ελλάδα» (όπως και σήμερα πρέπει να γράφουμε «Κουρδιστάν») και με τον όρο αυτό εννοούμε τις περιοχές που ζούσαν τότε οι Έλληνες. Άρα όταν λέμε «αρχαία Ελλάδα» π.χ στα κλασσικά χρόνια, μιλούμε για τις ελληνικές περιοχές (από ανατολικά προς δυτικά) του Καυκάσου, Πόντου, Μ.Ασίας, κεντρικής τουρκίας, Κύπρου, Ελλάδας (όπως έχουν τα σημερινά της σύνορα που διαμορφώθηκαν το 1947μ.Χ με την προσάρτηση των Δωδεκανήσων από την Ιταλία), νότιες περιοχές των Βαλκανίων (περιοχές των σημερινών Σκοπίων και της Βουλγαρίας), νοτίου Ιταλίας (μεγάλη Ελλάδα) και παράλιες αποικίες της μεσογείου στη Γαλλία (Νίκαια=νίκη+γαία, Μασσαλία) αλλά και μέχρι την Ιβηρική χερσόνησο. Αυτή ήταν η «αρχαία Ελλάδα» από το 600π.Χ. μέχρι το 300π.Χ.
http://www.facebook.com/photo.php?fbid=105718332788322&set=a.102051286488360.4742.100000504686151&type=1&theater .
Όλοι αυτοί οι γραικύλοι πολιτικάντηδες που προσπαθούν να βρουν μια λύση στο κυπριακό, δεν πρέπει να στηρίζονται μόνο στο ότι είμαστε πλειονότητα, γιατί ύστερα από 2-3 γενιές δεν θα είμαστε. Πρέπει να στηριχτούμε στο γεγονός ότι οι Έλληνες αποίκισαν το νησί πριν 34 αιώνες, ενώ τα απομεινάρια της οθωμανικής αυτοκρατορίας άρχισαν να εποικούν το νησί μας μετά το 1600μ.Χ. , δηλαδή πριν 4 αιώνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου