Του Patrick J. Buchanan* / μετ. ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ
Ο John Hope Franklin, ο γνωστός μαύρος ιστορικός στο Πανεπιστήμιο Duke, είπε κάποτε στους πρωτοετείς, «Η νέα Αμερική του 21ου αιώνα θα είναι κατά κύριο λόγο μη-λευκή, ένα μέρος που ο Τζορτζ Ουάσιγκτον δεν θα αναγνώριζε».
Τον Ιούνιο του 1998 στο Portland, ο τότε Πρόεδρος Κλίντον το επιβεβαίωσε: «Σε λίγο περισσότερο από 50 χρόνια, δεν θα υπάρχει φυλετική πλειοψηφία στις Ηνωμένες Πολιτείες». Οι απόφοιτοι ξέσπασαν σε επευφημίες...
Το Γραφείο Απογραφής (Census Bureau) έχει πλέον καθορίσει το 2041 ως το έτος κατά το οποίο οι λευκοί θα γίνουν μια μειονότητα σε μια χώρα όπου οι ιδρυτές της είχαν αυστηρά περιορίσει την υπηκοότητα σε «ελεύθερούς λευκούς» της «ηθικού χαρακτήρα».
Στις τρεις εβδομάδες που παρουσίασα σε ραδιόφωνο και τηλεόραση το νέο μου βιβλίο «Η αυτοκτονία μιας Υπερδύναμης», συνεχώς με ρωτούσαν για ένα κεφάλαιο, αυτό με τον τίτλο «Το τέλος της Λευκής Αμερικής». Αμετάβλητα, το ερώτημα συνοψίζεται σε αυτό:
Γιατί πρέπει να μας ενδιαφέρει αν οι λευκοί Αμερικανοί γίνουν μειονότητα; Η Αμερική, μου υπενθύμιζαν στις συνεντεύξεις οι παρουσιαστές, αφομοίωσε τους μετανάστες πριν από έναν αιώνα - Ιταλούς, Πολωνούς, Εβραίους, Σλάβους - και μπορούμε να κάνουμε το ίδιο και με τους λαούς από τον Τρίτο Κόσμο.
Και ίσως έχουν δίκιο. Ίσως το έτος 2050 να δούμε μια ενωμένη Αμερική όπως την Αμερική του Dwight Eisenhower και του JFK.
Ωστόσο, υπάρχουν λόγοι να ανησυχούμε.
Πρώτον, το μεγάλο Αμερικανικό Χωνευτήρι έχει απορριφθεί από την ελίτ μας ως πολιτιστική γενοκτονία, υπέρ της πολυπολιτισμικότητας που έχει αποτύχει στην Ευρώπη. Δεύτερον, αυτό που προσπαθούμε δεν έχει προηγούμενο στην ανθρώπινη ιστορία.
Προσπαθούμε να μετατρέψετε μια δημοκρατία, ευρωπαϊκή και χριστιανική στην καταγωγή και το χαρακτήρα της, σε μια ισότιμη δημοκρατία όλων των φυλών, θρησκειών, πολιτισμών και φυλών του πλανήτη Γη.
Μετατρέπουμε την Αμερική σε ένα γιγάντιο αντίγραφο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, ένα ευρωπαϊκό κονκλάβιο των πιο ανόμοιων και διαφορετικών λαών όλης της ιστορίας, οι οποίοι δεν θα έχουν κοινή πίστη, κανένα κοινό ηθικό κώδικα, χωρίς κοινή γλώσσα και κοινή κουλτούρα.
Τι, λοιπόν, θα μας κρατήσει ενωμένους; Ένα Σύνταγμα πάνω από τη σημασία του οποίου έχουμε αγωνιστεί για 50 χρόνια;
Εξετάστε τις αντιθέσεις μεταξύ των παλαιών και των νέων μεταναστών. Όπου το σύνολο των μεταναστών του «μεγάλου κύματος» από το 1890 έως το 1920, με αριθμό 15 έως 20 εκατομμύρια (μετανάστες), ενώ σήμερα μιλάμε για 40 εκατομμύρια.
Το 1924, οι Ηνωμένες Πολιτείες δήλωσαν ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα για όλους τους μετανάστες. Όμως, για σχεδόν μισό αιώνα από το 1965, δεν έχει υπάρξει χρονικό όριο. Ένα με δύο εκατομμύρια περισσότεροι μετανάστες, νόμιμοι και παράνομοι, καταφθάνουν κάθε χρόνο.
Εκεί που οι παλιοί μετανάστες ερχόντουσαν όλοι από την Ευρώπη, οι νέοι είναι συντριπτικά άνθρωποι κάθε χρώματος (μη λευκοί). Αλλά η Αμερική ποτέ δεν είχε την ίδια επιτυχία στο να αφομοιώνει έγχρωμους λαούς.
Οι Ινδιάνοι που τους πολεμήσαμε επί αιώνες ζουν τώρα σε ελεγχόμενους καταυλισμούς (reservations). Και αν δεν τα καταφέραμε με μερικά εκατομμύρια ιθαγενείς της Αμερικής, τι μας κάνει να πιστεύουμε ότι θα καταφέρουμε να αφομοιώσουμε 135 εκατομμύρια ισπανόφωνους, που θα είναι εδώ το 2050, δεκάδες εκατομμύρια των ανθρώπων ινδιάνικης καταγωγής;
Έχουμε αντιμετωπίσει τεράστιες δυσκολίες, συμπεριλαμβανομένου ενός εμφυλίου πολέμου, για να φέρουμε τους μαύρους Αμερικανούς, οι οποίοι βρίσκονται εδώ περισσότερο από κάθε άλλη ομάδα μεταναστών, σε πλήρη συμμετοχή στην κοινωνία μας.
Αυτή ήταν μια αποτυχία που οι δύο τελευταίες γενεές έχουν επενδύσει τεράστια προσπάθεια και τεράστιο πλούτο για να διορθώσουν. Αλλά δεν μπορούμε να αρνηθούμε τη δυσκολία του προβλήματος, όταν, 50 χρόνια μετά την ‘επανάσταση’ για τα αστικά δικαιώματα, ακόμα ακούμε καθημερινά την κατηγορία του «ρατσιστή!» στα τηλεοπτικά κανάλια μας και στον πολιτικό λόγο μας.
Μήπως θα πρέπει λύσουμε πρώτα το πρόβλημα της πλήρους ενσωμάτωσης των έγχρωμων ανθρώπων, πριν φέρουμε δεκάδες εκατομμύρια περισσότερους;
Ένας άλλος παράγοντας είναι η πίστη. Μετά από πολλές γενιές, οι Καθολικοί και οι Εβραίοι ανακατεύθηκαν μέσα σε μία προτεσταντική πλειοψηφία. Αλλά οι μουσουλμάνοι προέρχονται από έναν πολιτισμό που δεν δέχθηκε ποτέ την χριστιανική ισότητα.
Η μεγαλύτερη θρησκεία στον κόσμο σήμερα, με 1,5 δισεκατομμύρια πιστούς, το Ισλάμ αυξάνεται σε αριθμό, δύναμη και μαχητικότητα, ενώ οι φανατικοί μουσουλμάνοι ασχολούνται με την εξάλειψη του Χριστιανισμού από τη Νιγηρία έως την Αιθιοπία, το Σουδάν, την Αίγυπτο, το Ιράκ, το Πακιστάν.
Είναι σοφό να φέρουμε ακόμη εκατομμύρια ανθρώπους στη χώρα μας σε μια τέτοια στιγμή;
Θα φέρει αυτό εθνική ενότητα και κοινωνική ειρήνη; Έχει γίνει αυτό στους τουρκικούς θύλακες του Βερολίνου, στα προάστια του Παρισιού, στο Λονδονιστάν ή τη Μόσχα;
Πάλι θα μιλήσουμε για μερικές από τις διαφορές μεταξύ των παλαιών και των νέων μεταναστών:
Σήμερα, ο αριθμός είναι δύο φορές μεγαλύτερος. Εκεί που η παλιά μετανάστευση σταμάτησε μετά από 30 χρόνια, η δική μας δεν τελειώνει ποτέ.
Τότε, οι παλιοί μετανάστες ήταν Ευρωπαίοι, σήμερα είναι άνθρωποι από τον Τρίτο Κόσμο που δεν έχουν ποτέ αφομοιωθεί πλήρως σε οποιαδήποτε δυτική χώρα. Τότε έφθασαν από χριστιανικά έθνη, ενώ πολλοί από τους σημερινούς προέρχονται από έναν πολιτισμό που πολέμησε τον Χριστιανισμού για 1.000 χρόνια.
Τότε, οι δυτικές δυνάμεις κυβερνούσαν τον κόσμο, το 1920, σήμερα η Δύση είναι γερνάει και πεθαίνει, και μεγάλο μέρος του κόσμου είναι διακατέχεται από αντι-λευκή και αντι-Δυτική δυσαρέσκεια για τα 500 έτη ευρωπαϊκής κυριαρχίας.
Το 1920, οι Δυτικοί άνθρωποι ήταν σχεδόν το ένα τρίτο της ανθρωπότητας. Σήμερα, δυτικός άνθρωπος έχει μειωθεί στο ένα έκτο του παγκόσμιου πληθυσμού, θα συρρικνωθεί στο ένα όγδοο έως το 2050, και δεν θα είναι ούτε το ένα δέκατο έως το τέλος του αιώνα.
Έχουν συμφωνήσει οι Αμερικάνοι να πάρουν αυτό το ρίσκο για τη Δημοκρατία τους;
* O Patrick J. Buchanan είναι 'παλαιοσυντηρητικός' δημοσιογράφος, συγγραφέας, σχολιαστής και πολιτικός (ήταν υποψήφιος για την προεδρία των ΗΠΑ το 2000). Σε πρόσφατο άρθρο του είχε δηλώσει "Είμαστε όλοι Έλληνες". Η ιστοσελίδα του ΕΔΩ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου