Διαβάσαμε το άρθρο του κυρίου Π. Κερτεζίτη στο Crash (τευχος 10, Ιανουάριος 2012, σελ. 34-46) για την “Άρια φυλή του Αμερικάνικου Κολεγίου Αθηνών” και πραγματικά αισθανθήκαμε υπερήφανοι. Το ίδιο υπερήφανοι με τους πεινασμένους όχλους του Παρισιού που μια φορά στο κάθε τόσο τους άνοιγαν τις πόρτες των Βερσαλιών για να πάρουν μάτι πώς και τι έτρωγε ο Λουδοβίκος ΙΔ, ο βασιλιάς Ήλιος, και μετά ευτυχισμένοι επιστρέφανε στο πλιγούρι και στην μιζέρια τους.
Με πιασάρικο τίτλο και γλυκερό τρόπο τα άρθρο μας δίνει ανάγλυφη την εικόνα του κομματικού κοτσαμπασισμού και των λεκέδων του. Όλοι βγήκαν από εκεί! Αριστεροί, Δεξιοί, Κεντρώοι σαν καλοί φίλοι. Απο τον “ακροδεξιό” εθνικιστή Βορίδη στον αριστερό εθνομηδενιστή Μπίστη και όλους τους ενδιάμεσους. Μετά από 13 χρόνια σκληρή δουλειά χωρίς καταλήψεις και καταστροφές, ούτε κουκουλοφόρους και χωρίς "συγκεκριμένα ποσά βίας" πήραν το πολυπόθητο χαρτί. Αποφοίτησαν ο Βορίδης και ο Μπίστης με σκούρο κουστούμι και γραβάτα και η “προλετάρισσα” Παπαρήγα με μακριά βραδινή τουαλέτα, γιατί έτσι επιβάλλει η σημαντική αυτή στιγμή και οι κανόνες του σχολείου. Σκεφτείτε για λίγο! Εάν ο υπουργός παιδείας έστελνε μια εγκύκλιο στα δημόσια σχολεία της χώρας και πρότεινε μία παρόμοια αμφίεση κατά τις τελετές αποφοίτησης, τι θα είχε γίνει; Ο Τσίπρας θα είχε αμπολήσει του κουκουλοφόρους να ρίξουν πέντε κιλά βίας Ο σύντροφος Κουβέλης θα μας έλεγε με βλακώδη θυμοσοφία ότι τα ξενόφερτα αυτά έθιμα υποσκάπτουν αυτές τις ρίζες του δημοκρατικού πολιτεύματος. Η συντρόφισα Παπαρήγα θα καταριόταν τον καπιταλισμο.
Το Αμερικάνικο Κολέγιο Αθηνών όπως μας το περιγράφει ο δημοσιογράφος και ο κατάλογος των πολιτικατζήδων και λακέδων που αποφοίτησαν ή στέλνουν εκεί τα βλαστάρια τους, είναι η εικόνα της χαμέρπειας, της διανοητικής αναπηρίας και της βλακείας της Ελληνικής "άρχουσας τάξης", που μας φέρνει στην ανάγκη να ξεράσουμε. Είναι η εικόνα της μωρίας της ελληνικής άρχουσας ελίτ που για 36+1 καλλιέργησε, με δημαγωγικό φανατισμό, τον φιλιστινισμό των μαζών, την ευκολία, τον ωχαδερφισμό. Καταξευτίλισε κάθε έννοια δικαίου υποτάσσοντας τους Έλληνες μαθητές και φοιτητές στις ανεξέλεγκτες παρορμήσεις των κομματικών μικρονοϊκών μειοψηφιών μετατρέποντας τα σχολεία, τα Πανεπιστήμια σε σχολεία τρόμου και βαναυσότητας.
Αφού αποφοίτησαν και κράτησαν και μία θεσούλα για τα παιδιά τους πίσω από υψηλά τείχη στο θερμοκήπιο του Κολεγίου αμπολήθηκαν για να μετατρέψουν τα σχολεία του μεροκαματιάρη Έλληνα, του λαού σε οικόπεδα με τσουκνίδες, παραδίδοντάς τα στην πιο εξαθλιωτική ρυπαρότητα, στην ασυδοσία κάθε μικρονοϊκής μειονότητας, στην ψυχοπαθολογία του κάθε κομματικού εγκάθετου που ασελγεί αναίσχυντα στην παιδεία του κοσμάκη.
Οι κύριοι και οι δεσποινίδες, οι συντρόφοι και οι συντρόφισσες! με το απολυτήριο στο χέρι τράβηξαν, ασυνείδητοι ήσυχοι και ευτυχείς, άλλος για Oxford, άλλος για Cambridge, LSE, Tuffts, Imperial, ΜΙΤ και πάει λέγοντας. Δεν ήταν δύσκολη η προσαρμογή μετά το θερμοκήπιο του Κολεγίου τα ιδρύματα γνώσης της εσπερίας ήταν ευπρόσδεκτα. Φοίτησαν σε Πανεπιστήμια όπου οι καθηγητές κρίνονται, οι φοιτητές είναι αφιερωμένοι στη γνώση, οι καταλήψεις αδιανόητες και οι κομματικές παρατάξεις είναι ανύπαρκτες και αν υπάρχουν ούτε που τολμάνε να λερώσουν τους τοίχους με τα αποξέσματα του μυαλού τους.
Αφού σπούδασαν, δυναμωμένοι με θεωρία και μελέτη, επέστρεψαν στην Ελλάδα για να μπαρμπερίσουν στο κεφάλι του κασίδη όπως μπαρμπέρισαν οι παππούδες τους. Έχοντας λάβει “περιωνύμου ανθρώπου σχήμα”, με την επιστροφή τους άρπαξαν την ευκαιρία από τα μαλλιά για να συμμετάσχουν στους μεγάλους κοινωνικούς αγώνες για ένα καλύτερο αύριο. Με τις κομματικές τους παρατάξεις, μπροστάρηδες του λαού φρόντισαν ώστε τα σχολεία, τα πανεπιστήμια της χώρας να εξακολουθούν να συνιστούν μία ανυπόφορη ντροπή εξαθλιωτικής ρυπαρότητας και βαρβαρισμού.
Όλοι αυτοί οι απόφοιτοι του Κολεγίου, οι κομματάνθρωποι, οι χαμαιλέοντες της πολιτικής βγαίνουν στους δρόμους, στα πεζοδρόμια, στην Βουλή ουρλιάζοντας για την παιδεία του λαού, όταν δεν τους καίγεται καρφί. Σήμερα το δημόσιο σχολείο έχει καταντήσει εργαστήρι του χειρότερου πολιτικού φανατισμού και το ιδιόρρυθμο σχολείο της πλέον ανιαράς πολιτικολογίας όπου οι νέοι της Ελλάδας, εάν δεν ακούσουν καθημερινά το αντεθνικό επαναστατικό δίδαγμα, μεγαλώνουν από της παιδικής ηλικίας μέσα σε μίαν ακατονομάστως πνιγηρή ατμόσφαιρα πολιτικής βαναυσότητας και εμπαθείας.
Τις δεκαετίες του 60-70 το Δημόσιο Σχολείο ήταν πανίσχυρο..Οι Άριοι, οι πραγματικοί, οι γνήσιοι, οι Έλληνες Άριοι βγαλμένοι μέσα απο τα σπλάχνα του λαού, οι μανάδες να δουλεύουν καθαρίστριες και οι πατεράδες οικοδόμοι, φοιτούσαν στο Δημόσιο Σχολείο. Το Βαρβάκειο, τα Πειραματικά Σχολεία (Αθήνας, Θεσσαλονίκης) που τα έκλεισε βάζοντας κλήρο στην γνώση ο ολετήρας αρπακολατζής Ανδρέας Παπανδρέου, ήταν τα σχολεία των Αρίων. Οι Αριοι του λαού, οι άξιοι, με τα ντρίλινα παντελόνια και τις ποδιές, μέσα από το δημόσιο σχολείο, διαβάζοντας με λάμπες, σάρωναν τα βραβεία της Μαθηματικής Εταιρείας. Μπαίνανε με την σκληρή δουλειά τους στο κραταιό Πολυτεχνείο του τότε και άνοιγαν τις πόρτες του ΜΙΤ, του Harvard, του CALTEC, του Berkley....με το σπαθί της γνώσης που είχε δώσει το Δημόσιο σχολείο και Πανεπιστήμιο. Με το σπαθί τους και όχι οι εκλεκτικές συγγένειες και οι διακριτικές επιλογές...
Το Αμερικάνικο Κολέγιο Αθηνών, από ότι μου λένε οι παλαιότεροι, απλά ξέρανε ότι υπάρχει και κανείς δεν νοιαζότανε. Το μόνο που ζήλευαν ήταν το γήπεδο μπάσκετ με το παρκέ που όμως δεν το έσωζε από την ομάδα του 10ου. Αν δεν πιστεύουν! Ας ρωτήσουν τον κύριο Ευθυμίου του ΠΑΣΟΚ υπερήφανο απόφοιτο του Ε’, τον Αβραμόπουλο απόφοιτο του Α’ στην Πλάκα, τον Πρόεδρο της δημοκρατίας κύριο Παπούλια απόφοιτο του 7ου. Πολύ αμφιβάλω αν θα στέλνανε τα παιδιά τους ή τα εγγόνια τους στα ίδια γυμνάσια.
tabouri
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου