Τὰ καρότσια.

 

Σήμερα θὰ μιλήσουμε γιὰ καρότσια!

Γιὰ τὰ χιλιάδες καρότσια, ποὺ ἔχουν κλαπεῖ ἀπὸ πολυκαταστήματα καὶ χρησιμοποιοῦνται ἀπὸ τοὺς κλέφτες γιὰ νὰ φορτώνουν ἐντός τους πάσῃς μορφῆς πραγμάτειες.
Βέβαια, αὐτοῦ τοῦ εἴδους οἱ πραγμάτειες γιὰ τοὺς περισσοτέρους ἀπὸ ἐμᾶς εἶναι ἄχρηστα ἀντικείμενα.
Εἶναι τὰ ὑλικὰ πρὸς ἀνακύκλωσιν, ποὺ συγκεντρώνονται ἀπὸ ὅσους ἔχουν ἀκόμη φιλότιμο.
Βέβαια, ἐμεῖς ἴσως νὰ τὰ θεωροῦμε ἄχρηστα καὶ νὰ μὴν δίδουμε καμμίαν σημασία. 
Ἐπίσης, μποροῦμε νὰ κάνουμε πὼς δὲν βλέπουμε, ὅταν οἱ ὀρδὲς τῶν πάσῃς μορφῆς ἀφροασιατῶν, ἀδειάζουν αὐτοὺς τοὺς κάδους.  
Καὶ φυσικὰ διόλου δὲν μᾶς ἐνδιαφέρει ἐὰν τὸ κάνουν αὐτὸ λαμβάνοντας τὰ ἀπαραίτητα μέτρα προστασίας γιὰ τὴν δημόσια ὑγεία.
Ἐδῶ δέν ἔχουμε ἐμεῖς πλέον μέριμνα γιά γήν ὑγεία μας, αὐτοί θά ἔχουν;
Τί μαζεύουν;
Τὰ πάντα!
Ἄλλα καρότσια (γιὰ τὴν ἀκρίβεια οἱ χειριστές τους), τὰ περισσότερα,  φορτώνονται μὲ μέταλλα.
Ἄλλα μὲ χαρτιὰ καὶ χαρτόνια, καὶ πολὺ λιγότερα μὲ ὑάλους καὶ πλαστικά.
Στὰ καρότσια ποὺ γεμίζουν μὲ  μέταλλα, ἀπαραίτητα συνοδευτικὰ εἶναι οἱ κολλητικὲς ταινίες. Αὐτὲς ποὺ χρησιμοποιοῦμε γιὰ νὰ κλείνουμε χαρτόκουτα. 
Ξέρετε γιατί;
Διότι τὰ μικρὰ μεταλλάκια, τὰ ἐλάσματα καὶ τὰ πάσῃς μορφῆς μικροαντικείμενα ἀπὸ μέταλλο, δὲν γίνεται νὰ  μεταφερθοῦν καὶ νὰ σκορπίσουν, πρὸ κειμένου νὰ φθάσουν στὸν μεταποιητή.
Ἔτσι ἡ φαντασία βρῆκε κι ἐδῶ τὶς λύσεις της.
Λίγο ὥς πολὺ νομίζω θὰ γνωρίζετε ὅλοι σας τὸ ζήτημα μὲ τὰ καρότσια.
Μάλλιστα τώρα τελευταῖα κάποιοι ἔχουν παρατήσει τὰ γνωστά, μικρὰ καρότσια τῶν πολυκαταστημάτων, καὶ ἔχουν βγάλει στοὺς δρόμους κάτι ἄλλα, μεγαλύτερα, κανονικὲς καρότσες μικρῶν φορτηγῶν. (Λέτε νά προέρχονται ἀπό μικρά φορτηγά; Μπᾶαααα, ἰδέα μου θὰ εἶναι!)
Καταλαβαίνετε  φαντάζομται τὸ τὶ ἀκριβῶς συμβαίνει στοὺς δρόμους μας. 
Τοῦ συνωστισμοῦ!
Στὴν περιοχὴ μάλλιστα ποὺ διαμένω, ἔχουν καταλάβει (ξέρετε, μὲ τὸν γνωστότατον τρόπο τῆς καταλήψεως) παλαιὰ σπίτια καὶ τὰ οἰκόπεδά τους ἔχουν γίνει χῶρος σταθμεύσεως καροτσιῶν!
Οὐδεῖς τολμᾶ νὰ πλησιάση, ἰδίως μετὰ τὸ σούρουπο!
Κι ἄς εἶναι τὰ περισσότερα γεμάτα!
Οὔτε οἱ κλέφτες δὲν σκέπτονται νὰ τὰ ἁρπάξουν! Τόσο καλά….
(Κι ἐδῶ ποὺ τὰ λέμε, ἔχουν τόσο καλὰ ὀργανωθεῖ, ποὺ ἔχουν ἀκόμη καὶ ὁλόκληρα συνεργεῖα ἐπιστρατεύσει. Φορτηγὰ ὅλην τὴν νύκτα διασχίζουν τὸ λεκανοπέδιον Ἀττικῆς καὶ μεταφέρουν μέταλλα, ἀπὸ σπίτια ποὺ ἔχουν ῤημάξει εἰδικὰ συνεργεῖα.  Προσφάτως κι ἐγὼ ἔπεσα  θῦμα μίας τέτοιας ἐπισκέψεως! Δὲν μᾶς ἄφησαν οὔτε τοὺς μεντεσέδες! Ὅσο γιὰ τὴν «ἀστυνομία» τοῦ Οἰκονόμου, οὔτε κἄν δακτυλικὰ ἀποτυπώματα δὲν ἤθελε νὰ πάρῃ!!! Μιλᾶμε γιὰ πολὺ «ἀστυνομία»!)
Αὐτὸ ὅμως ποὺ μὲ ἔκανε νὰ ἀποφασίσω νὰ γράψω σήμερα γιὰ τὰ καρότσια εἶναι μία εἰκόνα ἐπαναλαμβανομένη τὶς τελευταῖες ἡμέρες.  
Τώρα πιὰ δὲν βλέπω μόνον ἀφροασιάτες νὰ κυκλοφοροῦν ἐδῶ γύρω. 
Ἐδῶ καὶ κάποιες ἡμέρες βλέπω ΕΛΛΗΝΕΣ!!!!
Μόνον ποὺ οἱ Ἕλληνες δὲν ἔχουν τὸ θράσος νὰ κλέψουν καρότσι ἀπὸ πολυκατάστημα. 
Κι ἔτσι τοὺς βλέπουμε ἤ μὲ ἕνα καροτσάκι τῆς λαϊκῆς, ποὺ τοῦ λείπει ὅμως ἕνας τροχός..
Ἤ μὲ ἕνα παιδικὸ  καροτσάκι, ποὺ κάποιος γονέας παράτησε κάπου…
Ἤ ἀκόμη καὶ μὲ ἕνα ἁπλὸ σακί!
Ναί, εἶδα γέροντα νὰ σέρνῃ σακὶ πίσω του, μὲ ἀνύπαρκτα τὰ κουράγια του, καὶ μὲ μίαν ἀπόλυτον ἀπελπισία στὸ βλέμμα. 
Εἶδα γιαγιᾶδες, μητέρες γνωστῶν μου, παλαιῶν μου συμμαθητῶν, νὰ χώνονται μέσα στοὺς κάδους μήπως καὶ βροῦν κάτι ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἄφησαν οἱ προηγούμενοι πλιατσικολόγοι.
Εἶδα ἀκόμη καὶ παιδιά… Ναί, παιδιά! 
Ἀκόμη καὶ παιδιά!
Πόνεσα.. 
Πόσους νά βοηθήσῃς; 
Ἄν τὲ καὶ βρέθηκε ἔνα πιᾶτο φαγητό. 
Μέ τήν στέγασίν τους τί γίνεται; Μέ τό ῥεῦμα τους; Μέ τό νερό τους; 
Καί ἀπό ποῦ θά βροῦν αὐτοί οἱ ἄνθρωποι τά μέταλλα ἐκεῖνα, καθῶς καί ὅλα τά ὑλικά ἀνακυκλώσεως πού συλλέγουν, πρό κειμένου νά ἐξασφαλίσουν τήν τροφή τους;
Μήπως παραπήραμε φόρα γιά τόν κατήφορο;
Καὶ κάτι τελευταῖο.
Ἐάν ὁ Ἕλλην ἔχει πιάσει τά καρότσια πρό κειμένου νά βρῇ τρόπους νά ζήσῃ, μήπως τελικῶς ἐπί τέλους τά λαμόγια τοῦ «ἀνθρωπισμοῦ» θά ἀποφασίσουν νά ἀσχοληθοῦν μέ τό θέμα τῆς καλπάζουσας ἀνεργίας τῶν Ἑλλήνων;
Μήπως νά κάτσουμε καί νά μετρήσουμε πόσα πιάτα φαγητό ΑΡΠΑΖΟΥΝ ἀπό τό στόμα τοῦ Ἕλληνος τά ἀφροασιατικά στόματα; Λέω, μήπως; 

Φιλονόη.

Υ.Γ. Θὰ ἤθελα πάρα πολὺ νὰ μᾶς ἀπαντήσουν οἱ φερόμενοι ὥς «ἀνθρωπιστὲς» (τοῦ κώλου) γιὰ τὸ ἐὰν ἀκόμη ἰσχυρίζονται πὼς οἱ ΛΑΘΡΟμετανᾶστες δὲν τρῶνε τὸ ψωμὶ τῶν Ἑλλήνων. Μὰ πάρα πάρα πολύ! Καὶ θὰ ἤθελα ἐπίσης νὰ τοὺς δῶ νὰ τρέχουν νὰ στηρίξουν τοὺς πραγματικοὺς ἀναξιοπαθοῦντες κι ὄχι τοὺς τάχα μου!

Σημείωσις.

Ἄν κι ἔχω κάποιες φωτογραφίες στὸ κινητό μου, δὲν θὰ τὶς δημοσιεύσω. Δὲν ἔχει νόημα νὰ εὐτελίζουμε περισσότερο τοὺς ἀνθρώπους τῆς γειτονιᾶς μας. 
φωτογραφία